Dziadki, wujki i inne takie

Mam kilka fajnych i niezawodnych opiekunek. Czasem są sytuacje kiedy muszę gdzieś iść (typu lekarz, urząd czy inne takie), a dzieciaków zabrać nie mogę. Wtedy telefon idzie w rękę i zawsze (!) sie znajdzie pomoc.

Kiedy wiem parę dni wcześniej, że kogoś muszę załatwić, wybieram numer do wujka A. Wiem, że nie odmówi, a zabawa będzie przednia. Ostatnio do pomocy dołącza się ciocia K.
W rocznicę pojechaliśmy z mężulkiem po rocznicowy prezent i właśnie ta dwójka została z dziećmi.
K. usypiała Emilka i zasnęła razem z nim (mam zdjecie na dowód!), nawet dała radę z wielką pieluszkową bombą! A to się ceni. :D
Tymuś sterroryzował wujka A. i stali w oknie wyczekujac rodziców przez 1,5h. :D
Wspaniałe jest to, że w ogóle nie muszę się stresować tym co się dzieje w domu, bo wiem, że wszystko jest dobrze, wszyscy się świetnie bawią i dzieciaki tak naprawdę w ogóle nie tęsknią. :)

Teraz czas na babcię E.
Niezastąpiona, nigdy nie odmówi, a wręcz sama się zaoferuje, kiedy wie, że mamy problem z opieką.
Zawsze mogę na nią liczyć, nawet w godzinach jej pracy, bo raz dwa wszystko tak zorganizuje, że i tak się zaraz pojawi u mnie. :)
Niekiedy do pomocy zabiera moją siostrę, no bo co dwie głowy to nie jedna. :)

Wczoraj byliśmy na grillu u moich rodziców, Tymuś i Emiś spędzili z nimi 3h na powietrzu, a było tak pieknie!
Fajnie się patrzy jak Tymek robi z nimi co chce, a Emiś wystarczy, że stęknie, a już ktoś jest obok i albo zabawia albo nosi na rękach :D
Najbardziej lubię patrzeć na mojego tatę, bo jednak facet to facet, ma się wyobrażenie, że to głowa rodziny, pan domu, a tutaj jeszcze prezes. :P
Ale za wnukami to by w ogień wskoczył i jest najlepszy na świecie! :)
Babcia dostała już niezliczoną ilosć kwiatków od Tymka, ciągle jej coś znosi. Zerwie stokrotkę i aż się zapala, kiedy biegnie jej ją wręczyć.
(Nie żebym ja dostała raz uschniety kawałek trawki:P)