Weekend

W piątek pojechaliśmy do Ogrodzieńca z moim bratem i panną K.
Tymuś wybawił się na całego, zwiedzał, turlał się, biegał po scenie i śpiewał.
Tak zaczęliśmy weekend.

W sobotę o godzinie 13 byłam z mężulkiem na ślubie państwa N. ;)
Fajnie zobaczyć szczęśliwą parę, która bierze po tylu latach związku ślub i oficjalnie stają się rodziną. Niedługo słowo "rodzina" nabierze pełnej mocy. :)
O. wygladała ślicznie, a ja się oczywiście wzruszyłam.

Od razu po ślubie pojechaliśmy do Warszawy, do rodziny (w tym chrzestnej Tymka). Kilka godzin w aucie, a ja muszę stwierdzić, że najgorzej nie było. Dzieciaki wytrwałe, zwłaszcza Tymek, bo wiadomo, że Emiusiowi za dużej róznicy to nie robiło. W Warszawie byliśmy około godziny 18. Tymek szalał na dworze do godziny 21, nie obyło się bez pierwszych pogryzień przez komary, tak więc wygladał strasznie. Na drugi dzień jedno z ugryzień bardzo napuchło, ale zeszło po kilku godzinach.
Nawet spanie w nowym miejscu nie było takie złe. Wiadomo, Tymek musi mieć swoje łóżeczko, więc spał w nim. Emilka bolał brzuszek i płakał, dlatego też, żeby nie budzić Starszaka, spałam z Emisiem w pokoju obok.

W niedzielę rano pojechaliśmy komunikacją miejską (dla niektórych to chleb powszedni, dla nas nie, Tymek jechał autobusem i tramwajem pierwszy raz w życiu - niesamowita atrakcja. Nawet Emilek był zachwycony) na rajd. Trasę pokonywały różne fajne samochody, im głośniejsze tym fajniejsze dla Tymka. Królowały maluszki i seicento. ;)

Po rajdzie pojechaliśmy do zoo. Tam na szybko spotkaliśmy się z Martą i Lenką. Bardzo na syzbko, bo godziny drzemek dzieci pokazaly na co je stać. A raczej na co stać Tymka. Zaprezentował się z najlepszej strony. Ja zaś nie czułam, że nigdy dziewczyn nie widziałam, wręcz przeciwnie, jakbym spotkała się z dobrą znajomą i z jej córeczką. Mam nadzieję, że uda nam się spotkać na dłużej, może w sierpniu? :)

Do zoo chłopców chciała bardzo zabrać chrzestna Tymka. Najciekawsze okazały się rybki, a raczej ryby, ogromne. Przepływały tuż przed twarzyczką Tymka, dlatego nie obyło się bez jego "joooooł"  zachwytu malujacego się na twarzy. Już w zoo Starszak zasnął, dlatego zebraliśmy się już na obiad.

Po obiedzie jeszcze siesta...

I można było jechać do domu.
Tutaj stawiam pytanie: czemu nikt mi nie powiedział, że bycie mamą to robienie z siebie głupka? ;) Tak się czułam całą drogę powrotną, zabawiając Tymka, żeby a) nie krzyczał, nie buntował się b) nie zasnął.

:)