Zawód - Mama

Zastanawiam się w jaki sposób przekazać to co siedzi mi w głowie. Tak, żeby każdy mógł zrozumieć o co mi chodzi.

Odkąd jestem mamą, wszędzie zauważam slogany, hasła, demotywatory w takim stylu:

Nie wiem jak Wy, ale dla mnie bycie mamą nie jest wyczerpującą pracą, czymś co mnie męczy, odbiera resztki sił. Nie czuję się jakbym robiłą coś niezwykłego, nadzwyczajnego.
Po prostu, jestem mamą, jak miliony innych kobiet na świecie.
Nie do końca rozumiem więc o co w tym wszystkim chodzi.

Wiecie jak wygląda mój dzień?
Przesypiam noc, wysypiam się. Wstaje, przebieram, przewijam dzieci. Daje Tymkowi śniadanie, Emilkowi mleko.
Zajmując się sobą, muszę mieć faktycznie oczy dookoła głowy. Czasem natracę się mnóstwo nerwów, czasem nabiegam się po mieszkaniu za synkiem (czy do płaczącego młodszego synka).
Ich drzemka - czas dla mnie. Ćwiczę, lubię to, sprawia mi to przyjemność.
Potem obiad, jem go razem z Timim.
Wiadomo, w międzyczasie przewijanie, zabawa.
Wraca Mąż.

Jak wygląda jego dzień?

W większości przypadków to on wstaje kiedy płaczą dzieci. Rano idzie do pracy, gdzie nie odpoczywa, ale jest odpowiedzialny za wiele rzeczy. Straci dużo nerwów. Musi tam być do 16:30, przez co traci cały dzień z dziećmi. O 17 jest w domu, je obiad i wtedy Tymek porywa go w wir zabawy i znikają do 19. Tata go kąpie, daje mu kolację i kładzie spać.

Czy jego dzień jest łatwiejszy? Przyjemniejszy? Czy robi naprawdę TAK mało, że powinnam pokazywać mu ile to JA muszę robić, a on jest niby zmęczony?

Mąż i Tata, przynajmniej nasz, jest idealny. Dla dzieci równie ważny jak ja. To z nim jest najlepsza zabawa. I to Tata właśnie jest naszym wielofunkcyjnym robotem. A Mama? Mama robi to co każda mama robić powinna. I tyle. :)

Także ja nie popieram tych wszystkich sloganów, nie czuję aby mój dzień był zawalony milionem zajęć po których padam ze zmęczenia na twarz. Robię to co lubię, może dlatego? :)