Urlop!

Najpierw dziękuje wszystkim za słowa otuchy. Kiedy przyjaciele mnie olali i nie byli przy mnie, miałam chociaż wsparcie osób obcych (choć nie wszyscy z Was są obcy).
Sytuacja jest dla nas ciężka, ponieważ 3 tygodnie walczyliśmy o niego, stan wcale nie był najgorszy. Niestety, weterynarze za późno zoreintowali się, że kość jest w przełyku, mimo operacji wyciągania jej przez żołądek (przypuszczam, że to też było przyczyną, organizm był wyniszczony już) nic nie dało się już zrobić. Poprzedniego dnia byliśmy z nim jeszcze na antybiotyku i kroplówce. Niestety w nocy odszedł, aczkolwiek naprawdę dobrze, że przy nas, a nie w klinice podczas operacji.
Nie męczy się, nic go nie boli, ale serce ciągle mi krwawi...


Czas wrócić do rzeczywistości i normalności.
Jutro Wisła z Tymciem, Olusiem i Madzią.
Wyłączam się więc i do zobaczenia za tydzień!