Siii siii?

Uwaga! Są ludzie, których brzydzą dzieci w pieluchach, więc zapewne brzydzą je też dzieci bez nich (tak! naprawdę tacy ludzie istnieją!). Słowo "sisi" czy "kupka" też może kogoś urazić.
Radzę więc nie czytać, albo zaczerpnąć opini lekarza. :)


W maju podjeliśmy jednodniowe wyzwanie nocnikowania.
Ciężko było to nazwać nocnikowaniem, bo Tymek na jego widok dostawał histerii.
Z czystego lenistwa i rónież z wygody, nie zabraliśmy się za to ponownie.
Co jak co, ale nikt mi nie powie, że pieluchy to nie jest szalenie wygodna rzecz.
Zwłaszcza dla nas, gdzie na worze potrafimy spędzać calutki dzień, w tym większość w wózku spacerując.

Potem znowu doszłam do wniosku, że przed żłobkiem nie ma sensu uczyć, bo co jak w trakcie nauki on stwierdzi, że inne dzieci mają pieluchę to on też chce?
No, ale...
Cztery dni temu Tymka zaczęła wkurzać pielucha, domagał się ciągłej zmiany, nie pasowała mu.
Porozmawiałam ze znajomą, dała mi kilka wskazówek i trzy dni temu, po drzemce pieluchę zdjęłam.
Wyglądało to tak.

Dzień pierwszy.
Nie usiądę na nocnik. Nie i już.
O! Bajki! No dobra, to może jednak się skuszę. Nawet wygodonie, no i przewiewnie. Nie jest tak źle.
Idę się trochę pobawić, nie ma co siedzieć w jednym miejscu.
Oooo! Siusiam! To chyba nie tu miało być! Biegnę szybko na nocnik, jeszcze zdąże.
Udało się, mamusia jaka dumna! Poszliśmy razem wylać do tego dużego nocnika, potem przycisneliśmy przycisk, gdzie poleciało dużo wody i zrobiłem Pa!Pa!
Potem to już było podobnie, troszkę na podłogę, troszkę do nocnika, mama się i tak cieszyła, więc chyba mi się udało?

Dzień drugi.
Ledwo wstałem, a już mi zdjęła pieluszkę! A gdzie moje poranne sisi? A gdzie moja poranna feee?
Aaaaa, już wiem o co chodzi, znowu stoi nocniczek w pokoju. Mamusia pewnie chce, żeby tam robił siusiu.
Usiadła ze mną na kanapie i opowiada mi, jaki jestem już duży, dorosły, że pieluszki teraz będzie nosił Emilek. No skoro tak mówi, to dobrze, możemy spróbować. Ale jeśli mi się nie spodoba to chce pieluszkę spowrotem!
Teraz już nie dałem się zaskoczyć i nawet w trakcie zabaw jak chciałem zrobić sii, pobiegłem szybko na nocniczek. Udało mi się nawet kilka razy! W ogóle nie nasiusiałem na podłogę przez co nie przewracałem się ciągle jak wczoraj.
Mamusia mówiła mi też  coś o kupce, że od teraz robimy ją do nocniczka, nie pieluszki.
Dlatego jak mamusia poszła robić Am (Emisiowi) jedzonko, ja skorzystałem z chwili samotności i zrobiłem fee do nocniczka. Jaka mama była dumna jak ją zawołałem, żeby jej pokazać! Wycałowała mnie, wyściskała, a przecież to tylko kupka. :)
Po spacerku byłem dzielny i też superowo radziłem sobie z nocniczkiem.
Wiecie, bez pieluchy jest naprawdę fajnie!

Dzień trzeci.
Kiedy mamusia przyszła po mnie rano do łóżeczka, kazałem sobie ściągnąć pieluchę. Taka zasiusiana i duża, niewygodna strasznie! Bez niej jest o wiele lepiej.
Kiedy tatuś odkurzał, troszkę mi się popuściło, tak bardzo przejąłem się, żeby mu pomóc. Ale to nic, zaraz pobiegłem na nocniczek i tam dokończyłem.
Potem nawet sam poszedłem się wysiusiać! Jaki tatuś był ze mnie dumny to nawet nie wiecie!
Jak wróciłem ze spaceru i mamusia mi ściągała pieluszkę, przerywałem jej ciągle mówiąc "siisii", bo już tak bardzo mi się chciało, a nie chciałem siusiać pod siebie!
Mamusi nie schodzi uśmiech z twarzy!
Teraz idę spać, bo jestem bardzo zmęczony myśleniem o tym nocniczku...
A jeszcze tyle dnia mnie czeka!


Ja od siebie powiem tylko tyle: ciekawe jak długa droga nas czeka i jak bardzo będzie wyboista. :)