Cóż za niemiła niedziela z tej niedzieli

Właśnie siedzę w pracy i "relaksuję".
Tymek po 7 się obudził, więc wzięłam go do łóżka, żeby sobie godzinkę jeszcze dospać. Jak wyglądała moja godzina "snu"? Tymek chodził po mnie całej. Wszystkim. Mam obitą i obolałą głowę, a sama czuję się jak wrak człowieka. Cóż za miły ranek, cóż za miły początek tej miłej niedzieli!
Z wielką radością uciekłam z mieszkania. Zeszłam sobie po schodach, taka moja chwila relaksu. Wsiadłam do samochodu (uwielbiam, uwielbiam! prowadzić samochód), moja kolejna chwila  relaksu.
No dobra, prawie. Tylnie łożysko zagłuszało mi relaksowanie się przy Metallice. Trzaska się niemiłosiernie. Relaksowałam się więc w ciszy (tzn. bez muzyki) przy dźwiękach DUP DUP DUP łożyska, jadąc żółwim tempem, tak profilaktycznie, żeby czasem nie musieć tych kilometrów przejść potem na nogach.
W pracy trafiłam na "baaaaardzo uprzejmego" klienta, doszła jeszcze jedna baaaaaardzo miła sytuacja. Tak więc relaksuję się. Jest 11:25, a ja się relaksuję. Tak się relaksuję, że aż się boję co będzie się działo w ciągu następnych godzin.

Obym nie musiała słuchać stęków klientów, obym mogła wrócić w spokoju autem do domu (zagłuszymy to łóżysko, nie James?!), potem wejść na 7 pietro po schodach biorąc kilka głębokich wdechów... A na końcu jak stoję tak wejdę do łóżka i pójdę spać.

Wszystko wskazuję na to, że mi się to uda!
A więc Have a nice day!