Znajomi w życiu rodzinnym

Kiedy zaszłam w ciążę miałam znajomych z którymi spotykałam się w miarę na bieżąco. Byli oni bliżsi memu sercu, byli też tacy trochę dalsi.
Co się stało, kiedy na świecie pojawił się Tymek? Coś co teraz mogę przewidzieć zaciążonym koleżankom, w większości.
Znajomi, którzy dzieci nie posiadają, zaczynają powoli coraz mniej się odzywać. Z góry zakładają, że przecież na pewno nie mamy czasu. Wprawdzie nie zapytają czy tak rzeczywiście jest, ale jest to ich standardowa wymówka, kiedy dojdzie do jakiegoś kontaktu.
Potem pojawia się kwestia osób, które nazywają się przyjaciółmi. Tutaj różnic dużo nie będzie, bo te osoby też z czasem zaczynają się wykruszać. Wtedy się zastanawiam, naprawdę mówiłam o Tobie "przyjaciel"? To gdzie jesteś?
Zmieniają towarzystwo, na to według nich bardziej dostępne, to z którym wyskoczą napić się piwa, albo na takich, którzy wiedzą o nich mniej, mogą zacząć od nowa, założyć maskę.
Jak jest teraz? Mamy grono znajomych, są to osoby mające jedno albo więcej dzieci. Kontakty nawiązaliśmy przeważnie już po tym jak rodzina się nam powiększyła, ale są też osoby z którymi kontakt trzyma się od lat. W momencie, kiedy w ich życiu pojawiło się dziecko, nasze kontakty wkroczyły na wyższy level.
Bardzo sobie tych ludzi cenię. Wiem, że mogę na nich liczyć, nie muszę pilnować, abym to ja się pierwsza odezwała, bo wiem, że jest to bez znaczenia.
Dużo się zmieniło odkąd mamy dzieci. Życie zweryfikowało wiele spraw, Ci co odeszli nie byli warci... nic. Ci co zostali, są prawdziwymi przyjaciółmi.

Powielacie ten schemat? Czy udało Wam się go złamać? :)
Ja czasami żałuje, że ludzie sami wplątują się w te wszystkie stereotypy, bez sprawdzenia czy aby na pewno to wszystko jest prawdą.